ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΝΝΑ ΦΡΑΝΚ

To διασημότερο έργο μιας κατηγορίας απομνημονευμάτων που παρουσιάζει το Εβραϊσμό ως θύμα της Εθνικοσοσιαλιστικής διαστροφής είναι χωρίς αμφιβολία το ημερολόγιο της Anna Frank ( THE DIARY OF ANNA FRANK)  το οποίο κρύβει την τρομερή αλήθεια της κατασκευής του μύθου της γενοκτονίας σαν προπαγανδιστικού όπλου. Τυπώθηκε για πρώτη φορά το 1952 και εγινε αμέσως best seller. Από τότε έχει εμφανισθεί και σε εκδόσεις βιβλίων τσέπης έχοντας υποστεί μεχρι σήμερα 40 ανατυπώσεις και μία διασκευή σε Χολλυγουντιανή ταινία με τεράστια εισπρακτική επιτυχία. Μόνο από τα δικαιώματα ο Otto Frank , πατέρας της άτυχης μικρής έχει γίνει εκατομμυριούχος. Το ημερολόγιο παρουσιάζει την πραγματική ιστορία της τραγικής ζωής της κόρης του. Απευθύνεται κυρίως στο ανθρώπινο συναίσθημα και εχει επηρεάσει εκατομμύρια ανθρώπους περισσότερο από κάθε άλλη ιστορία του είδους

Το κείμενο έχει πωληθεί σαν τα πραγματικά ημερολόγια μιας Εβραιοπούλας από το AMSTERDAM , η οποία έγραψε σε ηλικία 12 ετών, ενώ ζούσε κρυμμένη μαζί με άλλους τέσσερις Εβραίους και την οικογένειά της σε ένα πίσω δωμάτιο ενός σπιτιού της πόλεως κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Τελικώς συνελήφθησαν και ενεκλείσθησαν σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως , όπου η μικρή Άννα υποτίθεται ότι πέθανε σε ηλικία 14 ετών. Όταν ο Otto Frank απελευθερώθηκε μετά την λήξη του πολέμου επέστρεψε στο σπίτι στο AMSTERDAM , όπου τυχαία ανακάλυψε το ημερολόγιο κρυμμένο ανάμεσα στους δοκούς της στέγης.

Κατά την διάρκεια των ετών 1956 -1958 ο Otto Frank εμηνύθη από τον Meyer Levin και η υπόθεση έφθασε στο δικαστήριο. Οι δικαστές αναγνώρισαν ως αληθείς τις μηνύσεις του Levin για απάτη υπεξαίρεση και χρήση ξένης πνευματικής ιδιοκτησίας άνευ της αδείας του δημιουργού και του επιδίκασαν αποζημίωση ποσού 50.000 δολαρίων. Το αντικείμενο της διαμάχης Frank – Levin ήταν η το περιβόητο ημερολόγιο και η χρήσις αυτού σε κινηματογραφικές, ραδιοφωνικές, τηλεοπτικές, θεατρικές χωρίς την άδεια του δευτέρου, πράγμα το οποίο αναγνωρίστηκε από το αστικό δικαστήριο της Νέας Υόρκης.

Η άτυχη Anna Frank είχε αφήσει στην πραγματικότητα μόνο 150 χειρόγραφες σημειώσεις ( New York Times – 2 Νοεμβρίου1955) . Το ημερολόγιο που εξεδόθη είχε όμως το απίθανο μέγεθος των 293 σελίδων και παρουσίαζε εκτός της φιλολογικής του ποιότητας, αναλύσεις ιστορικών γεγονότων δυσανάλογες της δομής και της κρίσης  ενός κοριτσιού μόλις 12 ετών. Ο πραγματικός συγγραφέας όπως αποδείχθηκε από το δικαστήριο της Νέας Υόρκης ήταν ο Meyer Levin.

To χειρόγραφο του ημερολογίου της Anna Frank και το χειρόγραφο του «υποτιθέμενου ημερολογίου» που παρουσίασαν δεν παρουσιάζουν καμία γραφολογική ομοιότητα.

 Τον Απρίλιο του 1977 ο Feiderer ένας Σουηδός ερευνητής έγραψε στον Otto Frank που ζούσε στην Ελβετία , ζητώντας του την άδεια να εξετάσει με ομάδα ειδικών γραφολόγων τα χειρόγραφα της κόρης του. Ο Otto Frank απέρριψε  την πρόταση αυτή και απάντησε στον Μ. Ditlied Feiderer,  ( markndadsvagen 289, 183 34 Taby Sweden ) ως εξής :

Αγαπητέ κύριε,

 Καθώς σας έχω δώσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες όσον αφορά την αυθεντικότητα του ημερολογίου στο γράμμα μου της 22ας Απριλίου , δεν επιθυμώ την περεταίρω επικοινωνία μαζί σας

 Ειλικρινώς υμέτερος

 Otto Frank, 4 Ιουνίου 1977

Σημειωτέον ότι οι έρευνες Μ. Ditlied Feiderer, οδήγησαν στην δικαστική απόφαση του Ομοσπονδιακού Ποινικού Δικαστικού Τμήματος της Δυτικής Γερμανίας ( BUNDESCRIMINALAMT – Φάκελος υπ’ αριθμό ΑΖ  ΚΤ -2404/1979  στο WIESBATEN στην οποία αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής :  

«Μεγάλο μέρος των σημειώσεων οι οποίες  αποδίδονται στην Anna Frank , εγράφησαν με μαύρη , πράσινη και κόκκινη μελάνη στυλογράφου διαρκείας . Όμως η μελάνη αυτού του τύπου κυκλοφόρησε στην αγορά το 1951»

 «Επομένως ή  η Anna Frank επέζησε του πολέμου ή οι αποδιδόμενες σ’ αυτήν σημειώσεις είναι πλαστές» ( Σημείωση του Μεταφραστού  Lidarty Beil , Οκτώβριος 1980)

Είναι σαφές ότι εδώ έχουμε μία ακόμη περίπτωση πλαστογραφήσεως στην προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας μέσα από μια σειρά πλαστογραφήσεων για να υποστηριχθεί ο μύθος του «Ολοκαυτώματος» και κυρίως ο θρύλος των 6.000.000 νεκρών.

 Φυσικά καμία απόφαση των δικαστηρίων που αναφέρω δεν είδε το φως της δημοσιότητας